قهرمان جهان مسافر‌کشی می‌کند! و این رنج است..

صمد عباسی وزنه بردار و قهرمان وزنه برداری کشورمان برای امرار معاش و پرکردن شکم زن و بچه اش با پاهای معلول خود مسافرکشی می کند

صمد عباسی وزنه زدن را از 22 سالگی آغاز کرد، درست  زمانی که دکترش به او انگیزه داد و یادش داد نداشتن پای سالم آخر زندگی نیست.

صمد عباسی از صبح تا ساعت 12 ظهر مسافرکشی می‌کندو مجددا بعد از نهار و استراحت و چند ساعتی تمرین به کار خود ادامه می دهد.

افتخارات عباسی:

صمد عباسی با همین پاهای معلول وزنه ها را بالا و پائین میبرد و انقدر دراین سالها تلاش و کوشش کرد که توانست مدال طلای مسابقات جهانی آمریکا را به دست اورد.بعد از ان مقام اول مسابقات جهانی لیبی را کسب کرد و تا کنون شش مدال برون مرزی طلا و نقره و برنز دارد.

صمد عباسی اکنون در سن 28 سالگی هم قهرمان وزنه‌برداری معلولان جهان است و هم در خیابان‌های شهر آدم ها را جابجا می‌کند تا امرار معاش کند.
صمد عباسی به سختی روزی در می‌آورد،به سختی ورزش می‌کند، به سختی قهرمان شده، به سختی این مدال‌های طلایی و نقره‌ای را به دست آورده، اما قدر سختی کشیدن‌هایش را نمی‌دانند.واقعا چرا؟!!

حتما نمی‌دانند که امروزخیلی از قهرمانان و ورزشکاران ، خانه‌های ویلایی ندارد، درآمد چند میلیونی در ماه ندارد و با مسافرکشی هم خرج خانه را می‌دهد و هم کرایه خانه را.

حرفهای دل  صمد عباسی:

صمد عباسی هیچ گله و شکایتی از کسی ندارد اما در حرفهایش  فقط یک انتقادبود، اینکه به ورزشکاران و قهرمانان معلول آن‌طور که شایسته و در شأن آنهاست، رسیدگی نمی‌شود.

 

این ورزشکار معلول می‌گوید: ای کاش مسئولین همان اندازه که به قهرمانان سالم بها می‌دهند، به ورزشکاران معلول هم توجه کنند، زیرا معلولین با سختی بیشتری افتخار آفرینی می‌کنند.

او از مسئولین  می‌خواهد بیشتر به ورزشکاران و معلولین اهمیت دهند و امکاناتی برای آنها فراهم کنند.

عباسی اشتغال را مهمترین دغدغه خود  معلولین دیگر  می‌داند و می‌گوید:

اگر فکری برای شغلم بشود با فراغ خاطر می‌توانم به ورزش قهرمانی بپردازم.

او می گوید:ه مسئولین قول می‌دهم اگر فکر به حال شغل و امرار معاشم شود، در بازی‌های پارالمپیک قهرمان شوم.

یک حرف جالبی هم به دوستان معلول خود زدو ان اینکه: که معلولیت محدودیت نیست و اگر بخشی از جسم یک معلول پیش خدا مانده دلیل نمی‌شود، خانه نشین شود.معلولیت نباید باعث شکست شود.

 یادمان باشد صمد عباسی، قهرمان سختی کشیده، قول داده اگر شغل برایش جور شود و دغدغه نان نداشته باشد، قهرمان می‌شود.
آنهایی که بدون پا و دست و چشم و گوش مدال می‌آوردند، خیلی سالم تر از کسانی هستند که با همه توانایی‌ها از استعدادهاشان استفاده نمی‌کنند.

صمدها را خانه‌نشین نکنیم...